Heriotzari kantua 1977

 Heriotzari kantua

Han etortzen zait inundik

Neregana nabalez beterik

Bortxatu dit bizia farrez

A a a, Ez,ez ,ez!

Nere harridura ikusmenez

Amorratu zait berehala

Zer jakin behar nuen bada

Ni nintzela gaurko hautatua.

Mugitzen dizkio besoak

Goi goitik haize ilunak

Hautsezko beso biziak

Beso bizi hautsiak.

Ez!Ez! alde hemendik jauna

Xuri eta beltza

Zure bihotez egin lukeen

Egon balitz gudaria hemen.

Utz ezazu mundua pakean

Utz nauzu munduan pakean

Ez!Ez!Alde hemendik jauna

Ez!Ez!Galde nitaz jauna

Azkenean aditzen dut orain

Hurbiltzen ari dela gudaria

Gogorki jotzen adarra

Oihuka dator harroa

Hemen nago begiak itxitak

Etxean hilaren igurikan

Oihan barnetik aditzen da

Gudariaren zaldia.

Bainan hor noa airean

Haize txarraren eskutan

Bainan hor noa airean

Haize ilunaren erpetan.

Zer kantu ederra beleena

Zer kantu ederra zurea

Zer kantu ederra hilarena

Zer kantu ederra zurea.

Euria hasten da,hasi da

Odol xortez bete da lurra

Isildu da orain bizia

Bai eta gure gudaria.

Hor nago begiak itxitak

Etxean hilaren igurikan

Baso barnean aditzen da

Gudariaren atsedena.

Bainan hor noa airean

Haize txarraren eskutan

Bainan hor noa airean

Haize txarraren erpeetan.