Pareta xuriaren gainean begiak nituen itzatu
Ohe nahasiaren bazterrean jarririk, erroitzari begiratu Eta ikaratu eta,argia itzali ta ez lokartu.
Ninikak txikiturik,geldi geldirik,ilunpetan isilik,
Neurrigabeko itzalak gogoa argiturik .
Zenbat denbora hala egon nintzanez ez dakit.
Minaren tximistura larria zitzaidalarik hurritu ,
Leiho itxitik zesarkidan hitsargiak berpiztu
Gogoa irauli geroak igurtzi ta lehenak urratu.
Zein gailurrak amildu ninduen?
Zein uhainak ito ote ninduen?
Zein oihanak betiko ehortzi ninduen?
Ezertazaz ez naiz oroitzen!
Une goibela
Ilun orbela
Udazkenen logela .
Izpilu beltzean larrua zait ximeldu
Eta Argia piztu.
Minzimurrek gorputza beratu.
Eta elea nahastu.
Ninikak zabalik,ohe bazterrean jarririk
Erroitz hortatik ez erori nahirik
Eguna nuen agurtu eta bidea ezagutu.
Xubiltz