Ziperrez josia 1980

Ziperrez josiak

 

Pareta xuriaren gainean begiak nituen itzatu

Ohe nahasiaren bazterrean jarririk, erroitzari begiratu

Eta ikaratu eta,argia itzali ta ez lokartu.

Ninikak txikiturik,geldi geldirik,ilunpetan isilik,

Neurrigabeko itzalak gogoa argiturik .

Zenbat denbora hala egon nintzanez ez dakit.

Minaren tximistura larria zitzaidalarik hurritu ,

Leiho itxitik zesarkidan hitsargiak berpiztu

Gogoa irauli geroak igurtzi ta lehenak urratu.

Zein gailurrak amildu ninduen?

Zein uhainak ito ote ninduen?

Zein oihanak betiko ehortzi ninduen?

Ezertazaz ez naiz oroitzen!

Une goibela

Ilun orbela

Udazkenen logela .

Izpilu beltzean larrua zait ximeldu  

Eta Argia  piztu.

Minzimurrek gorputza  beratu.

Eta elea nahastu.

Ninikak zabalik,ohe bazterrean jarririk

Erroitz hortatik ez erori nahirik

Eguna nuen agurtu eta bidea ezagutu.